Ορεστιάδα - Διδυμότειχο, ας σχεδιάσουμε μαζί το μέλλον μας

Στο νου όσων μετέχουν ή απλώς παρακολουθούν τους τελευταίους μήνες τις απεγνωσμένες προσπάθειες όλων των αρχών και φορέων της Ορεστιάδας και του Διδυμοτείχου για να κρατηθούν οι δημόσιες υπηρεσίες στις πόλεις μας, σίγουρα έρχονται μνήμες από τους τελευταίους μήνες του 1994, όταν το πρώτο αιρετό Νομαρχιακό Συμβούλιο του Νομού Έβρου εκλήθη να λάβει απόφαση για την έδρα του Επαρχείου Βορείου Έβρου.

Την πολεμική που αναπτύχθηκε την περίοδο εκείνη μεταξύ των δύο πόλεων, με «μήλον της έριδος» την έδρα του Επαρχείου, δε θα ξεχάσουν ποτέ φαντάζομαι ούτε όσοι συμμετείχαν σ’ εκείνο το ιστορικό πρώτο αιρετό Νομαρχιακό Συμβούλιο, ούτε οι κάτοικοι των δύο γειτονικών πόλεων.

Το πρόβλημα βέβαια δεν εντοπίζεται μόνο στην περίοδο εκείνη, διότι το 1994 ήρθε και παρήλθε και από τότε πέρασαν αισίως δεκαοχτώ χρόνια. Το πρόβλημα εντοπίζεται στην ευκολία με την οποία οι αρχές των δύο πόλεων υιοθετούν κάθε φορά ή ενισχύουν τη μεταξύ τους πολεμική ή τέλος πάντων δεν προσπαθούν να την κατευνάσουν όταν αυτή πυροδοτείται.

Κι αναρωτιέται κανείς, τι μπορεί να χωρίζει εμάς τους κατοίκους δύο όμορων πόλεων, οι οποίες απέχουν μόλις 20 χλμ μεταξύ τους, και τι μπορεί να μας εμποδίζει από το να σχεδιάζουμε από κοινού την καθημερινότητα αλλά και το μέλλον μας;

Πώς είναι δυνατόν να μη βλέπουμε ότι η εξέλιξη και η πορεία μας στην ιστορία ήταν, είναι και θα είναι αλληλένδετες και αλληλοεξαρτώμενες;

Πώς είναι δυνατόν να μη μπορούμε να εστιάσουμε σ’ αυτά που μας ενώνουν και μας βοηθούν να συνυπάρχουμε αρμονικά, παρά σ’ αυτά που νιώθουμε ότι μας χωρίζουν;

Προτείνω λοιπόν, τώρα, σ’ αυτή την περίοδο της απρόσμενης κρίσης που βιώνει όλη η χώρα, κυρίως όμως οι παραμεθόριες περιοχές, να κάνουμε ένα βήμα προς τη γεφύρωση του χάσματος που μας χωρίζει, ένα δυναμικό βήμα για την ενωτική απάντησή μας στην κρίση και στην απαξιωτική αντιμετώπιση της περιοχής μας από την Πολιτεία.

Ένα Συνέδριο – Συνάντηση των δύο πόλεων, των αρχών, των επαγγελματικών και εμπορικών φορέων, των συνδικαλιστικών συλλόγων, των πολιτιστικών συλλόγων, των αθλητικών σωματείων, των απλών δημοτών και των δύο πόλεων, χωρίς φανφάρες, επισημότητες και τυμπανοκρουσίες, αλλά με ουσιαστική συζήτηση, ανταλλαγή απόψεων και συγκεκριμένες προτάσεις για την ιδιαίτερη φυσιογνωμία της κάθε μιας από τις πόλεις μας, για τις δυνατότητες άμεσης και έμμεσης συνεργασίας τους και ανταλλαγής τεχνογνωσίας, για τη μεταξύ τους διανομή ρόλων, αρμοδιοτήτων και στόχων, για τις προοπτικές συνανάπτυξής τους.

Μόνο έτσι θα διώξουμε τα φαντάσματα του παρελθόντος, θα ξεχάσουμε την απόσταση και τις διαφορές που μας χωρίζουν και θα συνειδητοποιήσουμε ότι η μοίρα μας είναι κοινή και συγκαθορίζεται από εμάς τους ίδιους.