Η χορήγηση άδειας εξόρυξης χρυσού στο Κρούμοβγκραντ θ’ αποτελέσει την αρχή του τέλους για την περιοχή μας

Σ’ αυτή την κρίσιμη χρονική στιγμή της ταχείας επέκτασης της επεξεργασίας μεταλλευμάτων χρυσού μέσω εκχύλισης με κυάνιο σε χώρες της Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης (Ουγγαρία, Σλοβακία, Ρουμανία, Βουλγαρία), έχουν αυξηθεί οι πιέσεις από εταιρίες εκμετάλλευσης για πολλές περιοχές και στην Ελλάδα (μεταξύ αυτών και σε διάφορα σημεία της Περιφέρειάς μας: Σάπες Ροδόπης, Πέραμα Έβρου).

Η συγκεκριμένη χρονική στιγμή, κρίσιμη και οικονομικά για τη χώρα μας, προσθέτει ένα ακόμη βαρύ όπλο στη φαρέτρα των εταιριών εκμετάλλευσης. Επομένως δεν μπορούμε πλέον να συζητάμε για το θέμα αυτό με επιχειρήματα κοινωνικά, ιδεολογικά και πολιτικά, αλλά μόνο με επιστημονικά και εμπειρικά δεδομένα.

Ποια είναι λοιπόν τα επιστημονικά και εμπειρικά δεδομένα σε σχέση με το επενδυτικό σχέδιο εξόρυξης και επεξεργασίας χρυσοφόρου κοιτάσματος στην περιοχή Κρούμοβγκραντ της Βουλγαρίας και ιδίως σε σχέση με τις επιπτώσεις του στην περιοχή μας.

Δεδομένο πρώτο: Το Κρούμοβγκραντ είναι μια μικρή πόλη στη Βουλγαρική Ροδόπη που απέχει μόλις 40 χλμ από την Κομοτηνή σε ευθεία γραμμή. Το ποτάμι Κρουμοβίτσα που διασχίζει την πόλη χύνεται στον Άρδα, ο οποίος ενώνεται με τον Έβρο και τα νερά του Κρουμοβίτσα καταλήγουν στη θάλασσα έξω από την Αλεξανδρούπολη.

Η καναδική εταιρία μέσω θυγατρικής της σχεδιάζει τη λειτουργία χρυσωρυχείου με επιφανειακή εξόρυξη ακριβώς πάνω στις όχθες του Κρουμοβίτσα, ενώ η λίμνη τελμάτων θα δημιουργηθεί σε ένα παραπόταμο του Κρουμοβίτσα.

Είναι γνωστό ότι σε περιόδους ισχυρών βροχοπτώσεων ο Έβρος δέχεται τεράστιες ποσότητες νερού από τον Άρδα μέσω του φράγματος του Ιβαϊλοβγκραντ. Πολλές φορές τα νερά του Έβρου ξεπερνούν τα επίπεδα επιφυλακής και οι αρχές σε Ελλάδα και Τουρκία αναγκάζονται να προβαίνουν σε ελεγχόμενες κατακλύσεις μεγάλων εκτάσεων για να αποφευχθούν τα χειρότερα. Είναι προφανές ότι μια διαρροή τοξικών μεταλλευτικών αποβλήτων στον Κρουμοβίτσα θα περάσει από τους δύο σημαντικότερους ποταμούς της περιοχής, τον Άρδα και τον Έβρο, από το ευαίσθητο οικοσύστημα του Δέλτα του Έβρου και θα καταλήξει στο Θρακικό Πέλαγος.

Δεδομένο δεύτερο: Διαρροές τοξικών μεταλλευτικών αποβλήτων είναι πολύ περισσότερο από πιθανό ότι θα συμβούν και αυτό θα το αντιληφθεί ακόμη και ο πιο αισιόδοξος, αν αναλογιστεί ότι τα μεταλλευτικά απόβλητα θα εναποτίθενται σε λίμνη που θα δημιουργηθεί για το σκοπό αυτό, ο πυθμένας της οποίας υποτίθεται ότι θα στεγανοποιηθεί με χωματουργικά υλικά της περιοχής του έργου ίσως και με την επίστρωση κάποιας ειδικής μεμβράνης.

Δεν νομίζω να υπάρχει κανείς που να μπορεί να πιστέψει ότι τα χωματουργικά υλικά που θα χρησιμοποιηθούν για τη στεγανοποίηση ή η μεμβράνη στον πυθμένα της λίμνης είναι δυνατόν να μην παρουσιάσουν ρηγματώσεις και θραύσεις καθώς και φυσιολογική φθορά από τη χρόνια εναπόθεση τοξικών αποβλήτων.

Εκτός βέβαια από τους ως άνω κινδύνους διαρροών, αυξημένος είναι και ο κίνδυνος ατυχήματος και ιδίως της θραύσης του φράγματος της λίμνης εναπόθεσης των μεταλλευτικών τελμάτων, μετά από μια καταρρακτώδη βροχόπτωση παραδείγματος χάρη.

Δεδομένο τρίτο: Το κυάνιο είναι δηλητήριο, το ελεύθερο δε κυάνιο που χρησιμοποιείται στη μεταλλουργία πολυτίμων μετάλλων είναι η πλέον τοξική μορφή του, με άμεσες και οξείες επιπτώσεις. Όλοι επομένως μπορούμε να φανταστούμε τι σημαίνει η διαρροή τόνων τοξικών αποβλήτων, τα οποία θα περιέχουν μεγάλες συγκεντρώσεις κυανίου αλλά και άλλων τοξικών χημικών στοιχείων.

Στο σημείο αυτό είναι ανάγκη να επισημάνουμε και το γεγονός ότι η Βουλγαρία δεν έχει ακόμη ενσωματώσει στο νομικό πλαίσιο της χώρας της, την Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη διαχείριση των αποβλήτων της εξορυκτικής βιομηχανίας, η οποία, αν και αδύναμη, παρέχει τέλος πάντων ένα μίνιμουμ ασφάλειας και ελέγχου της μεταλλευτικής δραστηριότητας στις χώρες που την έχουν υιοθετήσει.

Από όλα λοιπόν τα παραπάνω συνάγεται αβίαστα το συμπέρασμα ότι η χορήγηση άδειας εξόρυξης και επεξεργασίας χρυσοφόρου κοιτάσματος στην περιοχή Κρούμοβγκραντ της Βουλγαρίας θα αποτελέσει την αρχή του τέλους για την ευρύτερη περιοχή, κυρίως για το Νομό Έβρου, κατ’ επέκταση όμως για όλη την Περιφέρειά μας.

Τα ποτάμια μας, ο Άρδας και ο Έβρος αλλά και το Θρακικό Πέλαγος θα δηλητηριάζονται επί χρόνια, αργά αλλά σταθερά, από διαρροές τοξικών αποβλήτων, οι οποίες ούτε καν θα μας ανακοινώνονται, κατά τη συνήθη πρακτική των εταιριών εκμεταλλεύσεων, ενώ η λίμνη μεταλλευτικών τελμάτων θα μείνει για πάντα εκεί, στις όχθες του ποταμού Κρουμοβίτσα, ως ωρολογιακή βόμβα, έτοιμη σε οποιαδήποτε περίπτωση αυξημένης νεροποντής, χιονόπτωσης, σεισμού ή άλλου φυσικού φαινομένου να εκραγεί και να σκορπίσει το θάνατο.

Η χορήγηση της ως άνω άδειας είναι σίγουρο ότι δεν αποτελεί το μοναδικό στόχο της εταιρίας εκμετάλλευσης, θα αποτελέσει πάντως το εναρκτήριο γεγονός για την επέκταση της μεταλλευτικής δραστηριότητας σε όλη την ευρύτερη περιοχή νότιας Βουλγαρίας – βόρειας Ελλάδας, καθόσον πρόκειται στην ουσία για την ίδια μεταλλοφόρο ζώνη της Ροδόπης, η οποία περιλαμβάνει επίσης στην Ελληνική πλευρά τα κοιτάσματα των Σαπών, του Περάματος και της Κίρκης.

Ας αποτρέψουμε λοιπόν σήμερα με μία ομόφωνη αρνητική απόφασή μας τη διείσδυση των σύγχρονων αυτών χρυσοθήρων στην περιοχή μας, η οποία με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει σε απρόβλεπτες οικολογικές επιπτώσεις, θα θέσει σε κίνδυνο τη ζωή και την υγεία των κατοίκων της Περιφέρειάς μας και θα επιφέρει τεράστια υποβάθμιση της ποιότητας ζωής μας.